4.27 Zij, ik en het oordeel van de wereld

By Tatiana Mertsalova

Scroll this

‘’Hoe noemde je mij, Bobbie?’’ Klonk een mannelijke stem aan de andere kant van de telefoon.

‘’Cockblocker, Damian, een cockblocker. Weet je wel, iemand die ervoor zorgt dat de ander geen seks heeft.’’

‘’Ooh, dus dat is een cockblocker.’’ Beantwoordde hij met een licht sarcastische toon. ‘’Maar bel ik je ongelegen dan?’’

Ik zuchtte maar moest tegelijkertijd lachen. Katie zat me ondertussen speels aan te kijken, te wachten tot ik de telefoon op ging hangen.

‘’Nogal. Wat is er?’’

‘’Oké, mijn pactbroeder, ik zal het kort houden.’’

‘’O wee, als je nu een businessplan gaat pitchen, Damian. Dan ga ik je ballen zo hard omdraaien dat je de rest van jouw leven als Micky Mouse klinkt.’’

‘’Ergens zou ik dat niet eens erg vinden, maar daar bel ik niet voor.’’

‘’Waarvoor wel dan?’’

‘’Een laatste avond.’’ Zei Damian met een vastberaden toon.

‘’Ga je dood dan?’’

‘’Ja, maar alleen in een sociale zin. Mijn studie begint over een paar dagen en ik wil, nee, ik moet een laatste goede avond hebben. Een good old fashioned bender voordat ik mijn in bier gedrenkte string tijdelijk moet ophangen.’’

‘’Waar the fuck heb je het over, Damian?’’

‘’Straks zit ik in Nijmegen, Bob. Ik zal er niet wonen maar toch wonen. Snap je wat ik bedoel? Over een paar dagen kan ik niet meer elke dag met je zuipen.’’ In zijn toon sloop langzaam een onbedoelde trilling van de spanning. ‘’Dus we moeten dit afsluiten met een laatste avond, voordat ik undercover ga in het leger van de burgerlijkheid.’’

‘’Je laat het echt klinken alsof we elkaar niet meer gaan zien, man.’’

‘’Misschien is dat ook wel zo! Daarom moeten we deze kans pakken want dan maakt het resultaat niet meer uit.’’

‘’Ik volg je logica écht niet, Damian.’’

‘’Dat maakt niet uit, Bob, maakt niet uit. Zorg nou maar dat je vanavond naar mij komt! Dan bel ik Katie en Robert nog.’’

‘’Wacht, Katie is hier, ik vraag het haar wel even.’’

Ik draaide naar Katie toe die me al met grote ogen aankeek. De telefoon legde ik even weg om Damian’s boodschap door te geven, maar voordat ik de kans kreeg sloeg ze me op mijn schouder.

‘’Fuck! Waar was dat goed voor?’’

‘’Waarom zei je tegen Damian dat ik bij jou ben?’’

‘’Omdat ik bij jou ben?’’

‘’Niet zo bijdehand doen nu. Je noemde hem eerst een cockblocker en nu zeg je dat ik bij jou ben.’’

Ik begon te lachen.

‘’Dat was best wel dom ja. Maar je wilt niet dat Damian en Kyra weten dat wij uehm… naakte poëzie maken?’’

‘’Ik wil gewoon niet dat ze denken dat ik van jongen naar jongen ga.’’

‘’Dat denken zij echt niet hoor. Ik ben een slet geweest and I never felt judged by them.’’

‘’Ja maar jij bent een gast. Jullie krijgen er alleen maar respect voor, wij vrouwen worden ervoor veroordeeld.’’

‘’Niet door mij.’’ Zei ik met een half lachje. ‘’Plus, wat zou je je aantrekken van mensen die denken dat je met te veel jongens het bed induikt. Fuck them. Of ja, juist niet. Wie zijn zij om voor jou te bepalen wat het juiste aantal is. Negeer ze gewoon.’’

‘’Dat is jouw oplossing op alles, hè?’’

‘’Wat?’’

‘’Negeren. Er simpelweg niets van aantrekken.’’

‘’I guess so.’’

‘’En hoe pakte dat voor jou uit?’’

‘’Nou, om mee te beginnen lig ik nu met een godin in bed. So pretty fucking good, my sweet Katie.’’

Verlegen lachte ze eventjes. We waren ondertussen beide vergeten dat Damian nog aan de telefoon op mij zat te wachten.

‘’Weet je wat, fräulein. Laten we een team vormen.’’

‘’Een team?’’

‘’Si, jij en ik tegen de wereld. Niemand die ons veroordeeld, bekritiseerd of minacht. Laten we ons eigen ding gaan doen, zonder er überhaupt over na te denken hoe de wereld erover nadenkt. Complete vrijheid.’’

‘’Bob….’’ Zei Katie met een zwoele stem terwijl ze mij met haar kastanjebruine ogen aankeek. ‘’Ik ben nu onwijs bang dat je een staatsgreep gaat voorstellen.’’

Ik lachte.

‘’Hoogstens een bankoverval, maar ik denk dat een staatsgreep tegenwoordig makkelijker is.’’

Katie keek naar beneden en lachte lichtjes.

‘’Maar wat vind je ervan?’’

Ze keek plotseling op met een realisatie in haar ogen.

‘’Damian.’’  Zei ze. ‘’Damian heeft jou nog aan de lijn.’’

Met een harde ‘’Fuck’’ pakte ik mijn telefoon weer op, keek of Damian nog verbonden was en zette hem aan mijn oor.

‘’Damian.’’

‘’Bob! Ik moet je nog iets vragen.’’

‘’Wat is er?’’

‘’Mag ik ook in jouw team. It sounds pretty fucking cool.’’

Vorige post Volgende post