Het gebrabbel van overenthousiaste fitgirls

Scroll this

Ik zit op het bed van Lotte. Ik voel me slecht, duivelachtig slecht, alsof ik zojuist een misdaad heb begaan. Lotte belde me vannacht huilend op met de vraag of ik meteen langs kon komen. Ze wou me niet over de telefoon vertellen wat er aan de hand was maar toen ik eenmaal aan haar deur stond waren de enige woorden die ze zei ‘’Kom binnen’’. Toen ik eenmaal binnen kwam en haar rode betraande ogen zag vroeg ik wat er aan de hand was.

Ze beantwoorde mijn vraag  met een kus.
Nu zit ik half naakt op haar bed in haar rommelige studentenkamer, afvragend of we elkaar hebben gebruikt. Enkele weken hadden we elkaar niet gesproken maar toch belde ze me uit het niets op met het verlangen naar mijn gezelschap, in de hoop dat ik haar pijn kan verzachten. En als een dwaas ging ik daar op in. Was het mijn behoefte voor seks, vrouwelijk  schoon en afleiding of waren het toch haar tranen en zachte stemmetje die mij lieten zwichten?

‘’Ik dacht dat ik in controle was.’’

De ogen van een Johnny Depp poster staan op mij gericht, Lotte heeft een gigantische poster van hem langs haar bed hangen, ze hebben vannacht toegekeken toen Lotte en ik onze platonische liefde aan het verzegelen waren. En nu oordelen ze mij, ze hebben gezien wie ik ben en wat ik kan doen. Door dat hele idee had ik moeite met het afmaken van de daad. Ik moest fantaseren, inbeelden dat ik ergens anders was, dat ik met iemand anders was.

‘’Dit verdient ze niet, ik verdien haar niet.’’

Ik staar de poster aan, recht in de ogen van Johnny Depp. De behoefte om de poster eraf te halen wordt groter zodat zijn beoordelende blik verdwijnt, zodat zijn getuigenis verdwijnt.
‘’Ik voel me een lul’’

Ik hoor Lotte praten met een van haar huisgenoten. Ze is ontbijt aan het maken. Lotte is het soort meisje dat graag foto’s van haar eten doorstuurt aan iedereen, ook al boeit het ze geen ene reet. Ik open haar snapchats al niet meer. Ze wordt meegesleurd in de Fitgirl hype en zo heeft ze enkele maanden geleden haar levensstijl volledig overhoop gehaald. Haar broodjes ei met een extra lapje spek heeft ze ingewisseld voor proteïneshakes, sla en kip. Volgens mij beschouwt ze seks niet meer als een middel om liefde en affectie te tonen,  maar ziet ze het als een extra cardio training. Haar gespreksstof is hierdoor ook geminimaliseerd, ze kan alleen nog maar praten over voedingsstoffen, spieren, sporten en andere doorgedraaide fitgirls. Eerst vroeg ik me af of dit gezever het allemaal waard was om gebruik te maken van haar goddelijke,  afgetrainde lichaam. Maar als mijn handen zich eenmaal om haar stevige billen ontfermen, interesseert dat gebrabbel mij niets meer.
‘’Bob, kom je?’’

Lotte staat in de deuropening, ze heeft haar sportkleding al aan. Ik kijk haar aan en voor een seconde verlies ik mezelf weer in haar ogen. Er verschijnt een klein lachje op mijn gezicht, niet omdat haar goddelijke lichaam in mijn zicht verschijnt,  maar omdat mijn mannelijke brandslang vannacht al moeite had met het uitspuwen van zijn water. Nu voelt het alsof ze vraagt of het nu wel lukt.

Woorden komen niet van mijn tong af, dus ik knik met mijn hoofd.

Ze loopt weer terug naar de keuken en ik loop haar achteraan terwijl mijn ogen op haar achterwerk staan gericht. Die strakke legging en haar afgetrainde bips zijn erg afleidend.

In de keuken staan twee schaaltjes met havermout klaar. In stilte beginnen we met het verorberen van de havermout. Haar huisgenoten zijn nergens meer te bekennen. De eerste hap van de havermout is droog en klonterig, ik heb moeite met het doorslikken. Hoewel Lotte normaal de oren van mijn hoofd zou af praten is ze nu stil. Ik probeer haar ogen te ontmoeten maar ze ontwijkt mijn blik.

Ik zie dat ze spijt heeft van vannacht. Haar ogen stralen het uit. Ze heeft spijt dat ze vannacht met mij het bed heeft gedeeld, spijt omdat ze de oude gevoelens weer heeft bovenwater heeft opgeroepen.  Ze baalt dat ze me kent. Ze is bedroeft door het feit dat ik een deel van haar leven uitmaak.

‘’Ik denk dat ik beter kan gaan.’’ zeg ik

Normaal gesproken zou ze vechten voor mijn aanwezigheid maar nu  laat ze me vrij met een simpele ‘’Okee’’

Ik laat de kom met klonterige havermout  staan en haal mijn shirt uit haar kamer. Terwijl ik mijn shirt aan doe loop ik richting de deur, Lotte loopt met me mee en doet de deur open.

Voordat ik naar buiten ga, kijk haar aan.

‘’Lotte, ik ben een zak.’’ en loop naar buiten.

‘’Flikker toch eens op met je eindeloze zelfmedelijden, Bob!’’ zegt Lotte half schreeuwend achter me terwijl ik de straat op loop.

De deur gaat met een harde klap dicht.

‘’Flikker op met je havermout’’ denk ik terwijl ik mijn jas aantrek.

Ik loop richting de bushalte terwijl het woord ‘’Zelfmedelijden’’ echoot in mijn verwarde brein.

To be continued. 

3 Comments

Submit a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.