Daar stond ik dan.

Met neurotische gedachtes stond ik te wachten tot Katie de deur open deed. Ik wist niet of ik moest overgeven, wegrennen of toch de sprong moest wagen. Waarom ik zo zenuwachtig was voor mij een raadsel, waarom ik nu voor Katie’s deur stond was een nog groter mysterie. Het was niet mijn intentie om een grote cliché liefdesverklaring te geven, ik hoefde haar ook niet per sé te zien. Volgensmij.

Ik denk dat ik gewoon wilde testen dat wat ik dacht dat er was, er ook echt was.

Katie deed de deur open en met een bek vol tanden staarde ik haar aan. Ook nu, op een regenachtige, brakke zondag zag ze er prachtig uit. Op dat moment zelf, toen ze zo in deurpost verscheen, verdween alle twijfel en wilde ik nergens liever zijn.

‘’Bobbie?’’ Vroeg ze. ‘’Wat doe jij hier?’’

‘’Ik verveelde me en ik voelde aan dat jij wel wat gezelschap kon gebruiken.’’ Antwoorde ik met een grijns.

‘’Oow, uehm.. kom binnen joh.’’

Haar verbaasde blik veranderde in een warme glimlach en ze liet me binnen. Eenmaal in haar kamer gingen we met twee biertjes op de bank zitten.

‘’Dus, hoe bevalt de grote universiteit?’’

‘’Wel okee.’’ Antwoorde ik terwijl ik een sigaret opstak.

Katie ging ondertussen in een halve kleermakershouding zitten, pakte de sigaret tussen mijn lippen vandaan en nam een hijs. Ik keek naar haar. Rokende vrouwen hadden een bepaald charisma, een krachtige maar donkere houding die mijn hoofd op hol liet slaan.

‘’Al wat chille mensen ontmoet?’’

‘’Er is deze ene gast, Damian. Ik kan het wel goed met hem vinden maar verder is het wel dat standaard overoptimistisch zooitje. Maar je ontmoet Damian en zijn vriendin binnenkort wel. Denk dat je het met hun beide ook goed kan vinden.’’

‘’Het lijkt me leuk om hun te ontmoeten.’’ Zei Katie terwijl ze haar hand op mijn bovenbeen legde.

Was dit een teken dat het echt was? Of pakte ik de signalen verkeerd op? Was dit haar manier om te zeggen dat ze wat in me zag? Was dit datgene waar ik naar opzoek was, datgene dat ik wilde testen?

Ik ging ervoor.

Zonder er over na te denken begon ik Katie te zoenen. Op het begin ging ze erop in maar al snel duwde ze me weg.

‘’Bob.., we kunnen dit niet meer doen’’

‘’Why not?’’

Voor een seconde keek ze naar beneden, nam een slok van haar flesje bier en keek me weer aan.

‘’Ik ga het weer proberen met Giovanni.’’

‘’Giovanni!?’’ zei ik half geschrokken en half beledigd.

‘’Die gast heeft toch al bewezen dat hij niets voor jou was?’’

Ze pakte de sigaret opnieuw uit mijn handen en nam een hijs.

Giovanni.

Fucking Giovanni.

Hij was datgene wat ik haatte. Oppervlakkig, arrogant en glad. Het was zo’n karakterloze gast die zo aan Jersey Shore had kunnen meedoen. Hij zag vrouwen als objecten en hield een lijst bij met alle meiden waarmee hij seks had gehad. Toen hij en Katie een relatie hadden kon ik nooit begrijpen wat zij in hem zag, waarom zij een zwak voor hem had.

‘’Hij stuurde mij een tijdje geleden een berichtje dat het hem speet. Eerste instantie vertelde ik hem dat hij moest oprotten en zijn kop in de oven moest steken. Maar hij bleef me vertellen hoeveel spijt hij ervan had en hoeveel hij zichzelf haatte dat hij mij zoveel pijn had gedaan en uiteindelijk.., bezweek ik en gingen we weer afspreken.’’

‘’Je weet dat je al op zijn lijst staat, he?’’

‘’ Hij heeft die lijst weggegooid.’’

Ik moest hard op lachen.

‘’Serieus? En jij gelooft hem nog na al die keren dat hij op jou vreemd is gegaan?’’

‘’For the love of god, Bob. Kan je niet gewoon een keer blij voor me zijn?’’

‘’Tuurlijk kan ik dat wel maar niet als jij je geluk zoekt in zo’n grote lege douchebag. Iedereen ziet hem voor wat hij echt is, behalve jij, Katie. Je wilt het niet zien. Hij gaat je gewoon weer pijn doen maar je bent te dom om dat te zien.’’

‘’Je bent echt een asshole! Weet je dat?’’

Ik vloog van de bank.

‘’Ben ik de asshole hier omdat ik je vertel wat hij echt is? Hij gaat je gewoon weer gebruiken, gasten zoals hij veranderen niet! Die gast verdient jou niet.’’

‘’Wat bedoel je daar nou weer mee?’’

‘’Uehm…’’ Ik stopte snel de sigaret tussen mijn lippen om een moment te kunnen denken of ik haar de waarheid zou vertellen.

‘’Dat je een belabberd smaak hebt in mannen.’’

Waarom zei ik dat nou? Fuck. Waarom kon ik niet gewoon zeggen wat ik echt voelde.

Ik was een lafaard.

‘’Ik wil dat je gaat, Bob.’’ Zei Katie in een plotselinge kille stem.

‘’Nee, ik wil voorkomen dat klootzakken zoals Giovanni je weer beschadigen.’’

In een vlaag van woede pakte Katie haar bier flesje en gooide het richting mij. Het flesje vloog op een haarlengte na langs mijn hoofd en spatte met een knal kapot op de muur. Ik zag in haar ogen dat ze was geschrokken van haar eigen reactie, maar ze wilde het me niet laten merken. Dan zou ze zwakte tonen.

‘’Ga!’’ Schreeuwde Katie met in haar ogen een mix van boosheid en verdriet.

Ik pakte snel mijn jas en stormde naar buiten. Toen ik voor mijn fiets stond pakte ik een sigaret om op te steken maar het kloteding slipte tussen mijn vingers uit. Boos draaide ik me om en raapte de kut sigaret op. Toen ik weer rechtstond zag ik Katie door de ramen op de bank zitten. Fuck, wat wilde ik toch godverdomme graag terug naar binnen gaan om het goed te maken.

Maar ik deed het niet.

Vorige post Volgende post