Ik en Robert bleven roken en na elke hijs herrees onze vriendschap langzaam uit de as van de joint. Misschien kwam het door de wiet of het feit dat het simpelweg even duurde voordat wij opnieuw aan elkaar geacclimatiseerd waren, maar het begon weer goed te voelen. 

Het voelde oprecht. 

Robert stond enthousiast een tirade te houden waarom Crocs op de wereld waren gezet om de mensheid celibaat te houden. En ik, ik zat aandachtig te luisteren. 

‘’Maar gast’’ vertelde hij met een joint zwierend in zijn hand. ‘’Waarom, hè. Vertel me waarom iemand zoiets lelijks zou ontwerpen zonder er een verborgen agenda bij te hebben.’’  

‘’Wilden ze niet gewoon geld verdienen?’’  

‘’Nee, Bob. Nee. Deze mensen zijn zo machtig dat geld hen niets boeit. Het gaat om meer, iets wat wij als normale burgers niet eens kennen, man.’’ 

‘’Wat?’’ 

‘’Weet ik veel! Ik ben ook maar een burger, maar er speelt zoveel in de wereld waarvan wij niets weten. Het zou mij niets verbazen als wij allemaal maar pionnen zijn in een massa agenda van iemand.’’ 

Ik begon te lachen. 

‘’Je weet dat je echt verbale diarree aan het uitkraaien bent, hè Robert.’’ 

‘’Bob, geloof me. Over een paar jaar komt ineens het Crocs schandaal boven water drijven en dan zal je anders naar mij gaan kijken.’’ 

‘’Maar wat zou het ‘Crocs schandaal’ dan volgens jou inhouden?’’ 

‘’Ja, dat weet ik natuurlijk niet! Het is nog te verborgen maar ik denk dat ze de bevolkingsgroei willen tegenhouden. Er komen gewoon veel te veel mensen op aarde dus hebben ze Crocs ontwikkeld zodat niemand meer wilt gaan voortplanten.’’ 

‘’Omdat iedereen er zo lelijk uitziet?’’ 

Robert liep naar me toe, pakte me bij beide wangen vast en schreeuwde in mijn gezicht: ‘’Ja, Bob, ja! Je snapt het eindelijk.’’  

Ik begon te lachen. 

Ondertussen begon mijn mobiel luid te trillen op de glazen koffietafel. Ik keek ernaar, denkende dat het Robert zijn mobiel was. 

‘’Ga je niet opnemen?’’ 

‘’Is die niet van jou?’’ 

Hij schudde nee. 

‘’Ooh.’’ Zei ik terwijl ik snel mijn mobiel pakte.  

Zonder te kijken wie mij belde, nam ik op. 

‘’Met Bob’s escortservice, waar uw orgasme onze natste passie is.’’ 

Aan de andere kant hoorde ik luidde muziek en een weggemoffelde stem. Pas na zes ongehoorde zinnen begon ik er iets van te verstaan. 

‘’Bob.’’ 

‘’Ja.’’ 

‘’Bob!’’ 

‘’Ja!’’ 

‘’BOB!’’ 

‘’WAT!’’ 

Uiteindelijk werd de stem wederom weggemoffeld door de luidde muziek en de pratende mensen. 

Dus ik hing op. 

‘’Wie was dat?’’ Vroeg Robert die een slok van zijn cola nam. 

‘’No fucking clue, mijn beste Robert.’’ 

‘’Vreemd. Kan je niet kijken wie het was?’’ 

‘’Kan.’’  

‘’Waarom doe je dat dan niet?’’ 

Ik lachte naar Robert. 

‘’Omdat ik veel te stoned ben voor die shit.’’ 

Hij pakte mijn mobiel op. 

‘’Wat is jouw code? Dan kijk ik wel voor je.’’ 

‘’Robert. Wil je mij niet zulke moeilijke vragen stellen?’’ 

‘’Je weet je code toch nog wel?’’ 

‘’Probeer eens vier keer nul.’’ 

Robert probeerde het. 

‘’Het lukt niet.’’ 

‘’Joh, denk je dat ik zo dom ben om vier keer nul te gebruiken.’’ 

Robert lachte lichtjes en stond op. 

‘’Kom, geef jouw duim.’’ 

Ik stak mijn duim uit, waarna Robert hem ruw vastpakte om mijn telefoon te ontgrendelen. Vervolgens plofte hij weer op de stoel om te kijken wie mij gebeld had. 

‘’Kyra.’’ Zei hij uit het niets. 

‘’Huh?’’ 

‘’Kyra heeft jou gebeld.’’ 

‘’Waarom?’’ 

‘’Weet ik veel, Bob. Ik bel haar wel even terug.’’ 

Robert stond op, liep naar de keuken en belde Kyra terug. Ik probeerde mee te luisteren met het gesprek maar telkens dwaalde mijn gedachten af en vergat ik wat we aan het doen waren. 

Wat Robert aan het doen was. 

Uiteindelijk begon Robert te praten. 

‘’Kyra!’’  

Toen was het weer even stil. 

‘’Kyra!’’ 

Ik leunde naar voren om een slok cola te nemen maar mijn motoriek was zo uit balans dat ik de helft van het glas over mijn kruis knoeide. 

‘’Fuck!’’ schreeuwde ik uit.  

Robert keek geschrokken op maar schonk mij verder geen aandacht. 

‘’Aah, daar ben je Kyra. Wat is er?’’ 

De geknoeide cola voelde koud aan op mijn edele zaakje. Zeer koud. Ik wist niet meer precies wat ik op dat moment dacht, maar het leek me logisch om mijn broek uit te trekken, dus dat deed ik.  

Robert was ondertussen nog met Kyra aan het bellen. 

‘’Wat zeg je!?’’ hoorde ik op de achtergrond, terwijl ik mijn riem losdeed. 

‘’Oh, je hebt Bob nodig?’’ Zei Robert aandachtig, terwijl de broek inmiddels rondom mijn enkels hing. 

“Ik zal hem wel even voor je halen”.  

Intussen vloog met een laatste ruk de broek over mijn voeten. Ik pakte tevreden de smeulende joint uit de asbak en nam met gesloten ogen een hijs.  

‘’Bob.’’ Hoorde ik vanuit de keuken. 

‘’Ja?’’  

Terwijl Robert uit de keuken kwam gelopen zei hij: ‘’Kyra heeft jou…’’. Voor een seconde stond hij stil, waarschijnlijk verbaasd omdat hij mij plotseling in mijn onderbroek zag. 

Vervolgens haalde hij zijn schouders op en maakte zijn zin af. 

‘’Kyra heeft je nodig.’’ 

Vorige post Volgende post