4.23 Je bent lief, als een soort schimmel.

Photo by Martin Bohm

Scroll this

Net zoals de zelfmoord, stopte ik het gesprek met Mia weg. Ik dacht er niet meer aan, ontkende dat het ooit had plaatsgevonden en verwijderde het uit mijn geheugen.  

Uiteindelijk waren zij en Danny de laatste gasten die overbleven. Toen ze eenmaal om half twee gingen, ruimde we snel op, nam ik een fles rode wijn mee en fietste naar Katie toe. 

Om twee uur stond ik voor haar deur, hopend dat zij nog wakker was. 

En dat ze mijn onverwachte bezoekje kon waarderen. 

In het huis brandde nog licht. Enigszins nerveus druk ik de bel in. Het duurde een paar minuten voordat er iets gebeurde maar uiteindelijk deed Katie in haar joggingsbroek en een wijd shirtje de deur open. 

‘’Bob.’’ Begroette ze me met een slaperige toon. ‘’Wat doe jij hier?’’ 

‘’Ik dacht dat we beide wel konden profiteren van wat drank.’’  

Twijfelend keek ze mij aan. 

‘’Ik wilde net gaan slapen.’’ Zuchtte Katie terwijl ze door haar ogen wreef.  

Ik lachte naar haar. 

‘’Kom op, fräulein. Het is wetenschappelijk bewezen dat rode wijn goed voor je is.’’ 

‘’Fuck de wetenschap, Bob. Ik ben belachelijk moe en heb hier niet echt zin in.’’ 

Stilzwijgend bleef ik haar aankijken. 

‘’Ik ben serieus, Bob.’’ 

Met een pruillipje antwoordde ik: ‘’Één glaasje, that’s all I ask.’’ 

Bedenkelijk keek Katie terug 

‘’Één glas en dan ben je weg?’’ 

‘’Dan ben je van mij af.’’ 

Ze zuchtte, stapte opzij en liet mij binnen. Eenmaal binnen pakte Katie twee wijnglazen uit de keukenkast terwijl ik op de bank neerstreek. 

‘’Bob.’’ Riep Katie vanuit de keuken. ‘’Waarom ben je eigenlijk hier?’’ 

‘’Ik heb net gewerkt en wilde je zien.’’ 

‘’Je wilde mij zien?’’ hoorde ik Katie verbaasd zeggen toen ze de woonkamer inliep. 

‘’Op wat voor manier?’’ 

‘’Je weet op wat voor manier.’’ 

Katie zette de glazen op de koffietafel, pakte de fles wijn uit mijn handen en probeerde hem open te maken terwijl ze ondertussen: ‘’Het gaat goed met mij, mocht dat de reden zijn dat je hier bent.’’ 

‘’Je hebt een opener nodig voor die fles.’’ Antwoordde ik droog. 

‘’Kut.’’ Zei ze en liep terug naar de keuken. 

‘’Maar ik heb geen zin om als een drama geval behandeld te worden, Bob.’’ Schreeuwde ze opnieuw vanuit de keuken. 

‘’Doe ik dat dan?’’  

Ondertussen hoorde ik Katie door allerlei keukenlaatjes rommelen. 

‘’Weet ik veel. Dat lijkt me de reden dat je hier bent, om te kijken of ik niet huilend onder de douche zit ofzo.’’ 

‘’Ik ken je, Katie. Ik weet dat je niet onder de douche huilt.’’ 

Opnieuw kwam ze teruggelopen maar ditmaal met een flesopener in haar hand. 

‘’Of je komt rondneuzen om meer over mijn zus te weten te komen. Dat zijn de twee redenen die ik kan bedenken.’’ 

‘’Je hebt me vandaag niet echt hoog zitten, hè?’’ 

‘’Heb je ooit hoog gezeten dan?’’ Zei ze lachend. 

‘’Heks.’’ Antwoordde ik grijzend. ‘’Maar as a matter of fact, ik wilde je oprecht gewoon zien. Ik kom hier in vrede, zonder verborgen reden of agenda.’’ 

‘’Ik vind dat moeilijk om te geloven, Bob.’’ Zei Katie terwijl ze de fles wijn aan het openen was. ‘’Normaal gesproken moet ik je tien keer appen voordat je een keer reageert. Dus het is een beetje vreemd dat je nu ineens voor mijn deur staat.’’  

Uiteindelijk trok ze de kurk uit de fles en schonk direct de glazen in. 

‘’Ik weet het niet. You got under my skin.’’ 

Op de achtergrond klonk het klokkende geluid van de wijn. 

‘’Toch niet als een metaforische schimmel, ofzo?’’ Zei ze terwijl ze de fles wijn op tafel zette en met beide handen een van de glazen vastpakte. 

‘’Jawel, maar een goede vorm van schimmel. Een lieve schimmel.’’  

Ondertussen leunde ik naar voren om het andere wijnglas te pakken.  

‘’Wat moet ik daarvan vinden, Bob?’’ 

‘’Fuck do I know.’’ 

Katie keek mij bedenkelijk aan, nam een slok en zuchtte: ‘’Ik weet echt niet wat ik met jou aan moet.’’ uit. 

‘’You are preaching to the choir, my sweet tangerine.’’ 

Ze nam een slok en bleef mij aanstaren. Vluchtig keek ik haar aan, lachte lichtjes en besloot om ook een slok te nemen. Om de een of andere reden werd ik altijd nerveus van haar ogen. Ze had een penetrerende blik die een man zich kwetsbaar liet voelen. Alsof hij naakt in de kroeg stond. 

Het was pas toen Katie’s telefoon begon te trillen dat haar blik zich ergens anders op richtte.  

Ik keek op en greep ondertussen snel naar een sigaret uit mijn pakje. Katie pakte ondertussen haar telefoon en met een ‘’Godverdomme.’’ gooide ze hem terug op de tafel. Mijn blik schoot terug naar haar. 

‘’Wat is er?’’ vroeg ik terwijl de telefoon op de glazen plaat van de tafel gewoon doorging met vibreren. 

‘’Ik heb hier echt geen zin in.’’ 

‘’Wat?’’ 

‘’Giovanni.’’ 

 

Vorige post Volgende post