Zachtjes klopte ik op de deur en keek naar binnen. Kyra stond verscholen tussen verhuisdozen.
‘’Bob!’’ Zei ze. ‘’Ik wist niet dat je nog zou komen.’’
‘’Ik zag je appje net pas.’’ Legde ik uit terwijl mijn blik onderzoekend rondzwierf. In de keuken stond Brit. We maakte eventjes oogcontact en met een knikje wierp ze haar blik weer van mij weg. Het was overduidelijk dat ze niet onder de indruk was van mijn aanwezigheid. ‘’Ga je verhuizen?’’ voegde ik verward toe.
‘’Ja…’’ antwoordde Kyra. Haar wangen zagen licht getint van de inspanning en ze zuchtte zacht terwijl ze naar mij toe liep. ‘’Ik moet wel.’’
‘’Waar ga je naar toe?’’
‘’Uehm...’’ twijfelde ze. ‘’Mijn moeder. Althans mijn moeder haar appartement, ze is er zelf eigenlijk bijna nooit.’’
Voorzichtig liep ik naar binnen, keek verder rond en met slechts de helft van mijn aandacht zei ik: ‘’Ja, Katie had dat ooit gezegd. Ze zit veel in Amsterdam, toch?’’
Ondertussen had Kyra alweer een lege doos in haar handen en liep naar de keuken toe.
‘’Waarom ga je eigenlijk weg?’’
Met enige geraaktheid zette ze de doos op het aanrecht en draaide om.
‘’Geld, Bob. Geld. Nu Damian weg is kan ik mezelf deze plek niet meer verantwoorden. Zijn ouders hadden aangeboden om zijn deel van de huur voor mij te betalen maar dat kon ik niet aannemen.’’
Ik krabde aan mijn hoofd, onwetend wat voor woorden ik kon zeggen om de pijn te verzachten. Uiteindelijk moest ik het maar met: ‘’Wat kut.’’ doen. Ik keerde mijn aandacht naar Brit toe en vroeg hoe het met haar was.
Ze lachte een keer ironisch.
‘’Goed hoor, zolang je niet weer naakt in mijn bed verschijnt.’’
‘’Ooh.’’ Kraamde ik timide uit. ‘’Dat is gebeurd, ja. Maar jouw huis is ook wel erg verwarrend als je dronken bent. Alles lijkt op elkaar.’’
Brit was nog steeds niet onder de indruk. Haar ogen stonden vol irritatie op mij gefixeerd. ‘’Je weet dat Lotte nog steeds boos op je is, hè.’’
‘’Wie?’’
‘’Wow, Bob. Meen je dit?’’
Wederom krabde ik aan mijn hoofd.
‘’Ik weet niet wie Lotte is maar ze zal vast een goede reden hebben om boos op mij te zijn.’’
‘’Ooh.’’ Zei Brit met verheven stem. ‘’Ze heeft een reden, oké. Een goede reden.’’
Kyra trok zich niets aan van ons gesprek, wat ervoor zorgde dat ik me zorgen om haar begon te maken. Zij was altijd diegene die zich mengde in mijn leven, die als mijn morele kompas functioneerde.
‘’Wat heb ik uehm….’’ Antwoordde ik twijfelend. ‘’Hoe heet ze ook alweer?’’
‘’Lotte!’’
‘’Ooh, Lotte. Wat heb ik Lotte aangedaan? Wie is het überhaupt?’’
‘’Mijn huisgenoot, jouw Tinder date.’’
Plotseling realiseerde ik me wie Lotte was maar hoe hard ik ook nadacht, ik kon me niet bedenken hoe ik haar beledigd had.
‘’Wacht. Is ze boos omdat ik per ongeluk in jouw bed belandde?’’
‘’Ook.’’ Brit was ondertussen geïrriteerd. De woede die Lotte waarschijnlijk voor mij voelde, voelde Brit ook. ‘’Maar voornamelijk omdat je seks met haar hebt gehad en nooit meer iets van je hebt laten horen. Je weet dat je haar aan het huilen hebt gemaakt, hè? Ze heeft dagen op een bericht van jou gewacht maar je liet niets van jezelf horen. Ze vond je leuk, Bob. Écht leuk. Maar jij hebt van dat onzekere meisje gebruik gemaakt, haar gecharmeerd, in bed gepraat en bent vervolgens uit haar leven verdwenen.’’
‘’Er is veel in de tussen tijd gebeurd, Brit. Sorry dat ik van haar een los eindje heb gemaakt. Oprecht, ik ben niet zo’n gast die de ‘hit it and quit it’ doet.’’
‘’Ik weet dat er veel is gebeurd. Ik heb weken gewacht totdat ik je dit zou zeggen en nu leek me wel een gepaste tijd. Maar Lotte is alweer verder gegaan, toen ze jou omverduwde heeft ze jou letterlijk uit haar hart geduwd.’’
Ik keek Brit verward aan.
‘’Omvergeduwd?’’ Na deze woorden viel mijn blik op Kyra die afwezig servies in een doos aan het doen was. ‘’Kyra.’’ Gooide ik met enige irritatie in de lucht. ‘’Is de enige reden dat je mij appte om ervoor te zorgen dat Brit mij de volle laag kon geven?’’
Opgeschrokken uit haar waas keek ze mij verward aan.
‘’Uehm… nee. Nee. Ik wilde even met jou praten, Brit gaat zo weg.’’
Dit keer keek Brit verrast, haalde haar schouders op en met dezelfde irritatie zei ze: ‘’Maak je geen zorgen, Bob. Ik ben zo klaar met je.’’
‘’Maar wanneer heeft ze mij omvergeduwd dan?’’
Brit pakte ondertussen haar jas en met haar schouder duwde ze mijn bestaan een beetje weg.
‘’Waarschijnlijk herinner je je het niet eens. Ze zei dat je dronken was. Zo dronken dat je bijna niet kon praten. Het verrast me ook niets want ik ruik ook nu gewoon weer bier op jouw adem.’’
En met die woorden liep ze de deur uit. Mijn blik stond nog eventjes op haar vertrek. Brit had het door want terwijl ze met dansende billen over de gang liep stak ze zonder te kijken haar middelvinger naar mij op.