7.13 Het is makkelijk om ons primitief instinct de schuld van ons gedrag te geven.

Photo by Alexa King

Scroll this

Dorstig. Zo dorstig was ik die avond. Niet naar alcohol per se. Naar het leven, mijn goede vriend. Ik had de smaak te pakken. De buitenwereld was een bizarre plek en ik begreep niet waar ik mijzelf voor probeerde te beschermen die voorgaande weken. Het was prachtig. De kroeg was prachtig. Ha. Ja. De smaak was te pakken.

Er zat een koppeltje naast mij. Ezra was in stilte gevallen waardoor ik mijn aandacht maar naar hen verplaatste. Oh. Ze leken zo gelukkig en verliefd. De jongen droeg een zwart nepleren jack en zijn blonde haren waren naar achter gedrukt door een overvloed aan gel. Het meisje, verpakt in een licht blauwe bloemetjesjurk en een zoete walm van parfum om haar heen bleef hem met affectie aanstaren. Het was hun tweejarig jubileum meende ik te begrijpen. Toen ging zij naar de wc. De jongen, in een arrogante beweging pakte direct zijn telefoon tevoorschijn. Het leek bijna alsof hij wilde dat ik met hem meekijk, want zijn scherm was perfect in mijn gezichtsveld geplaatst.

Hij kreeg een grijns op zijn gezicht. Een diepe speelse maar vermaakte grijns. Dezelfde die ik op mijn gezicht had. Ik keek op zijn telefoon en zag een foto van een naakt meisje. Ze had een mooi lichaam maar wie het precies was kon ik niet zien aangezien haar gezicht niet op de foto te zien was. Direct ging hij terug naar het What’s App gesprek waarin hij de foto had ontvangen en ging met dezelfde grijns waarschijnlijk adorerende en opgehitste woorden versturen. Daarna keek hij om zich heen en zijn ogen keek in de mijne. Hij wist dat ik het had gezien. Als reactie schoof hij een barkruk richting de mijne en ging terug naar de foto.

‘’Moet je eens kijken, man. Wat een prachtig lichaam heeft ze toch.’’

Ik knikte, stemde in want het was inderdaad een prachtig lichaam.

‘’Is dat je geliefde.’’ En wees richting de wc.

‘’Nee. Nee. Of ja, een van de geliefde.’’

‘’Weet zij ook dat ze een van jouw geliefde is?’’

Hij begon te lachen. ‘’Wat denk je zelf? Ze zou gek worden als ze wist dat ik in de tussentijd seks had met andere meiden. Maar weet je wat het is, ik heb gewoon niet genoeg aan een persoon. Ken je dat? Die spanning van de seks? Als je het te vaak met een persoon doet gaat die weg. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van haar en ze is geweldig maar ik heb meer nodig. Snapje? Dat snap je toch wel?’’

 Ik knikte maar. Wat hij opvatte als een signaal om verder te praten.

‘’Wij mannen hebben meer nodig dan een persoon. Ons geslacht is niet gemaakt om ons hele leven maar met een persoon door te brengen. Snapje?’’ Oh. Nee. Ik snapte je niet. Ik snapte heel jouw bestaan niet. Maar mijn beste jongen, ik was dronken, verveeld en opzoek naar sensatie. Dus ik knikte maar met je mee, want iets in mij hoopte dat deze nutteloze tirade zou uitmonden tot een stukje sensatie. ‘’Kijk naar het dierenrijk.’’ Vervolgde hij. ‘’Daar is het niet normaal dat een mannetje maar met een vrouwtje seks heeft. Nee. Ze gaan zoveel mogelijk dieren af om het voorbestaan van hun soort te garanderen. En dat probeer ik. Najah. Niet per se met kinderen, maar je snapt wat ik bedoel. Het is die primitieve drive die het in ons schreeuwt.’’

In de verte zag ik zijn vriendin terugkeren van het toilet en direct was ik opgelucht. Met een knikje probeerde ik hem te signaleren dat een van zijn geliefdes aan het terugkeren was. Wat hij zag als mijn hulp en tegelijkertijd als bevestiging dat ik zijn theorie begreep. Maar zijn theorie was de grootste bullshit die ik ooit had gehoord, maar ik wilde het niet zeggen. Ik moest mijn moment afwachten. Hij draaide zich om en begon gelijk zijn lege liefkozige woorden tegen haar te spouwen. Het ergste was dat ze het geloofde. Ik keek Ezra aan, in de hoop dat hij zag en hoorde wat ik zag en hoorde, maar de afwezigheid in zijn ogen sprak boekdelen.

Uiteindelijk verklaarde hij zijn liefde aan haar.

‘’Ik hou van je, Isabel. Je bent het beste wat me ooit is overkomen. Ik hou met heel mijn hart van jou.’’ Waardoor ik niets anders kon doen dan neppe kokhalzende geluiden te maken. Ze stopten even met praten en keken mij aan. Ik lachte naar ze waarna hij weer verder ging. ‘’Dit waren de beste twee jaar van mijn leven.’’

Ik kon het niet meer houden. Diep van binnen probeerde ik het, vocht ertegen maar er kwam zoveel bullshit uit zijn mond dat ik wel iets moest doen. Dat was ook het woord wat ik schreeuwde met een expresse hoge toon. ‘’Buuuuulshit.’’ Dat wist hun aandacht te krijgen. Hij keek mij aan zei: “Wat?’’

Het meisje voegde er nog: ‘’Kan je ons met rust laten?’’ aan toe. Waarna ik mijn vinger opstak om te gebaren dat ze eventjes stil moesten zijn. ‘’Wacht. Mijn bier probeert me iets te vertellen.’’ Ik plaatste mijn oor boven het glas. Knikte af en toe. ‘’Nee. Dit kan je niet zeggen, pilsje. Dat is veel te grof.’’ Af en toe gooide ik er een ‘’Uhuh.’’ in om net te laten lijken of het bier echt tegen mij sprak. ‘’Wat zeg je nu, biertje? Is hij een leugenachtig stok stront die in zijn al twee jaar durende relatie alleen maar vreemdgaat? Nee, dat meen je niet. Hoeveel meisjes zeg je? Vier, vijf, achtentwintig?’’ Ik hief mijn gezicht weer op en keek de jongen aan. ‘’Sorry, mijn biertje had ons gesprek niet helemaal goed verstaan.’’ Waarna ik mijn volume naar een fluisterende toon verlaagde en in mijn open hand begon te wijzen naar het glas. ‘’Hij is een beetje dronken.’’ Ik gaf ze niet de kans om te reageren want direct plaatste ik mijn oor terug op het glas. ‘’Dit kan je allemaal niet zeggen, mijn trouwe pilsje. Het is allemaal veel te grof. Ik snap dat hij al twee jaar liegt tegen die prachtige dame, maar toch zijn het niet onze zaken.’’

Uiteindelijk keek ik ze opnieuw aan. Stilte bedekte hun gezichten en er was geen glimlach op hun gezicht te bekennen. ‘’Kom op, jongens. Lach. Anders lijkt het alleen maar gemeen.’’ Hun blikken verzuurde, woede nam over. ‘’Snappen jullie de grap niet? Bier kan namelijk niet praten en ik deed net alsof hij tegen mij sprak?’’

Heel eventjes dacht ik dat Isabel haar woede op mij richtte maar uiteindelijk keek ze haar toekomstige ex-vriend aan. ‘’Wat bedoelt hij met vreemdgaan, Jordy?’’

‘’Schat.’’ Begon hij. ‘’Hij is dronken. Zie je dat niet. Hij stinkt in een uur in de wind.’’

‘’Zo erg is het nou ook weer niet.’’ Reageerde ik terwijl ik alsnog mijn lichaamsgeur controleerde. Het was niet zo erg. Wat Jordy ook zei. Het had geen zin, de schade was al aangebracht. Waarom ik het precies deed wist ik niet, maar ik gooide extra olie op het vuur. ‘’Als je me niet gelooft.’’ Ik leunde richting Isabel. ‘’Moet je eens vragen of je op zijn telefoon mag kijken. Hij heeft een hele pikante foto vanavond ontvangen en ik vermoed niet dat jij er net een op de wc hebt gestuurd.’’

Jordy keek me woest aan en eventjes dacht ik dat hij een ander primitief instinct in het leven zou roepen. Ik bereidde mijzelf voor om een glas op mijn hoofd te incasseren, maar Isabel redde mij in haar eigen vlaag van woede. Ze gooide haar wijnglas leeg in zijn gezicht, pakte haar tas en zei: ‘’Ik hoef je nooit meer te zien, eikel.’’ Ze liep achter mij langs maar voordat ze verdween richtte ze haar aandacht op mij. ‘’En jij. Jij bent een enorme lul, weet je dat?’’

De grijns was weer terug op mijn gezicht. Lachte naar haar en zei: ‘’Weet ik.’’

Jordy keerde zijn aandacht naar mij toe. ‘’Waarom moest je dat nou doen, man? Ik hield van dat meisje.’’

Ik haalde mijn schouders op en reageerde. ‘’Primitief instinct, man. Ik kan er niets aan doen. Het zit in mij, het moest eruit. Jij zal het wel begrijpen, toch?’’ en om het erger te maken klopte ik hem op zijn schouder en keerde terug naar mijn biertje. ‘’Fuck jou, he.’’ Kondigde hij woest aan. ‘’Op een dag krijg ik je nog te pakken, bereid je maar voor.’’ En ook Jordy verdween uit de kroeg en met een sarcastische toon schreeuwde ik: ‘’Ik zit er met smacht op te wachten.’’ na. Schijnbaar had Ezra het spektakel ook meegekregen en met een veroordelende blik keek hij me aan.

‘’Wat.’’ Zei ik. ‘’Ik heb haar alleen maar geholpen toch? Denk je dat het nou echt een gezonde relatie was als hij zijn pik ondertussen overal in gooit? Ze moet me bedanken, anders zou ze nog meer tijd verneuken aan hem.’’

‘’Dat was niet aan jou, Bob. Je had je er niet mee moeten bemoeien. Als ik niet zo dronken was zou ik hem er ook uitnaaien, Bob.’’

Ik haalde mijn schouders op. Staarde voor me uit. Ditmaal was de grijns weer weg.

‘’Goed dat je dan dronken bent.’’ Klonk er met een plotselinge serieuze toon uit mijn mond. Ik wist dat ik een lul was. Daar was ik niet blind voor, maar om de een of andere reden voelde ik er niets voor. Mijn schuldgevoel leek volledig te zijn verdwenen en dat stoorde me. Maakte me er ook zorgen om.

Maar ik was dronken en herboren.

En dat was een probleem voor de volgende dag.

Vorige post Volgende post