1.4 Bill, de gast die alles moet verpesten

Scroll this

Stoned ging ik door de stapel platen. Zevon, The Rolling Stones, Hendrix, Led Zeppelin, The Clash, Arctic Monkeys, Iggy Pop, Pink floyd, The Red Hot Chilli Peppers, Dispatch en zelfs Marilyn Manson. Hij had ze godverdomme allemaal.

Zelden, nee nog nooit was ik iemand tegengekomen die ook was blijven hangen in de tijd en weigerde om zich over te geven aan deze onpersoonlijke, aandachtloze en door social media geobsedeerde samenleving. Dit hield in dat we niet alleen dezelfde muzieksmaak deelden maar ook we onszelf ook niet wilde identificeren met de talloze schaapachtige kuddes die deze wereld telden.

Met een joint tussen mijn lippen draaide ik me tot Damian.

‘’Geen Beatles?’’

Hij haalde zijn schouders op. Op dat moment realiseerde ik me dat Damian’s ogen de rode gloed van zijn haar hadden overgenomen.

‘’Fuck hun, man.’’

Ik zette een psychedelic rocknummer van Jimmy Hendrix op en plofte terug op de bank.

‘’Het waren toch maar een stel overhypte popclowns.’’ Voegde ik aan Damians antwoord toe.

Damian stak zijn hand op.

‘’High five.’’

Met veel moeite wist ik mijn rechterhand op te tillen en deze bijna tegen Damian’s hand te plaatsen. Maar toen zag ik de halfvolle fles Fanta staan. Mijn brein had de keuze tussen mijn sociale functie vervullen en mijn dorst lessen al gemaakt en ik maakte een schijnbeweging naar de fles. Voor een seconde keek Damian mij beledigd aan. Ik trok me er niets van aan.

Blij zette ik de fles tegen mijn lippen aan, het duurde een aantal seconden voor ik doorhad dat de dop er nog op zat. Voorzichtig keek ik naar Damian om te kijken of hij het had gezien, maar zijn aandacht was volledig opgegaan in de productie van zijn volgende wietsigaret.

Ik draaide de dop eraf en begon te drinken. Terwijl ik aan het drinken was zag ik in mijn ooghoek een stukje zwarte stof tussen de kussens uitsteken.

Ik trok eraan.

Plotseling had ik een zwart stukje vrouwenlingerie in mijn handen. Schuw keek ik weer Damians kant op maar hij was nog steeds bezig met de joint.

Het was alsof wij beiden in een andere wereld zaten.

Losgekoppeld van de realiteit en opgegaan in onze eigen waanzin.

Met een onsubtiele kuch probeerde ik Damians aandacht te krijgen.

Toen Damian na 3 keer kuchen nog niet reageerde was ik het zat. Ik draaide de dop op de fles Fanta en gooide deze met een mooi boogje richting Damian. De fles raakte zijn hoofd aan en viel op de bijna afgedraaide joint. Het tabak en de wiet verspreidde zich over de tafel.

Damian keek geïrriteerd op.

‘’Was jij dat?’’

Ik schudde snel nee.

‘’Wie was het dan?’’

‘’Bill’’ antwoordde ik.

‘’Who the fuck is Bill?’’

‘’Bill’’ herhaalde ik.

‘’Bill…’’ herhaalde Damian bedenkelijk.

‘’Dat doet Bill altijd.’’

Damian stond op en ging naast mij zitten.

‘’Fuck Bill.., we moeten hem vinden.’’

‘’We moeten hem een nipple twist geven.’’ Voegde ik eraan toe.

Voor een moment zaten wij doodstil op de bank, bedenkend hoe wij wraak konden nemen op de klootzak Bill. Ik was vergeten dat ik degene was die de fles had gegooid en het feit dat Bill mijn eigen fictieve creatie was, was me totaal ontschoten.

‘’Hee Damian.’’

‘’Ja?’’

‘’Weet je hoe we Bill’s penis kunnen noemen?’’

Vol interesse keek Damian mij aan.

‘’Billdo.’’

Emotieloos staarde hij me aan. Er kwam geen lach, grijns of mondbeweging van zijn gezicht af. Het was een blik vol teleurstelling en anticlimax.

Als reactie daarop gooide ik de zwarte string in zijn gezicht. Het stukje vrouwenlingerie bleef half aan zijn oor hangen. Damian keek me vreemd aan en haalde de string van zijn oor af om hem vervolgens op mijn hoofd te zetten.

Als een stel aan ADHD lijdende kinderen die net een pak dextro ophadden waren we na een paar seconden alweer afgeleid en totaal vergeten waar we mee bezig waren. Damian was weer begonnen met een nieuwe joint, het verlies van de vorige wietsigaret was alweer verdrongen.

We zaten diep in gesprek toen er gerommel bij de voordeur klonk. Vol schrik keek ik naar de deur.

Daarna weer naar Damian.

‘’Is het de politie?’’ vroeg ik gestrestst

‘’Waarom zou de politie komen?’’

‘’Misschien heeft Bill ze gebeld.’’

‘’Bill?’’

‘’Bill!’’ Schreeuwde ik bijna. ‘’De joint verpestende klootzak.’’

Het was alsof Damian leidde aan amnesie en deze zin de koekenpan was die al zijn herinneringen triggerde, zijn ogen vervulde zich met realisatie.

Het draaien van de eerste joint.

De Fanta fles die alles verpesten.

En Bill, de grote klootzak die een vredige middag moest verpesten.

Godverdomme, altijd weer die Bill, he.’’

We hoorden de deur opengaan en begonnen ons te verstoppen voor de politie.

Een vrouwenstem riep: ‘’Damian?’’ terwijl de deur sloot.

Ik keek Damian aan en fluisterde: ‘’Ze weten jouw naam. We’re fucked.’’

‘’Damian?’’ Klonk het weer.

Een stel voetstappen naderde ons.

‘’Ik weet dat je er bent. Er hangt hier een wolk van wiet.’’

Damian stond op, ik probeerde hem nog naar beneden te krijgen door aan zijn arm te trekken, maar hij had zijn keuze al gemaakt. Als een schuldig kind keek hij met gebogen hoofd naar de dame die aan de andere kant stond.

‘’Wie is dat?’’ fluisterde ik.

‘’De politie.’’ Fluisterde hij terug waarna hij normaal tegen de vrouw begon praten. ‘’Hee schat, hoe was je dag?’’

Met argusogen keek ze rond.

‘’Goed hoor. Heb je bezoek?’’

Damian legde zijn hand op mijn schouder en trok me omhoog.

‘’Dit is Bob.’’

Ik gaf hem een ellenboogje.

‘’Vertel de politie niet mijn echte naam.’’ Zei ik fluisterend terwijl ik de vrouwelijke verschijning schuw aankeek.

‘’Hij bedoeld Bill.’’

‘’Bo… uehm Bill. Dit is Kyra, mijn vriendin, lover en muze.’’

Met een uitgestoken hand wilde ik kennis maken met Kyra maar deze wees ze af met een blik vol afgunst.

‘’Damian…’’ Zei ze.

‘’Ja schat?’’

‘’Waarom heeft jouw bezoek mijn lingerie op zijn hoofd?’’

 

Vorige post  Volgende post 

3 Comments

Submit a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.