‘’Vandaag is het een grote dag voor mij’’ denk ik al huppelend door de supermarkt, nieuwsgierig naar welke wonderen verstopt zitten in het tweede huis van de huisvrouwtjes. ‘’Bob! Kom eens terug’’ hoor ik mijn moeder roepen. In mijn maatje 18 sandalen ren ik richting de luide stem van mijn moeder. Ik haast mezelf door een gangpad gevuld met snoep, mijn kinderbrein verteld me dat ik toch even een pitstop moet maken om alle zoetige lekkernijen te aanschouwen. ‘’Bob!’’ galmt er voor de tweede keer door de winkel, deze keer met een kwadere toon. Mijn jonge oogjes richten zich naar de zijde waar de stem vandaan komt, daarna rollen ze weer terug naar het snoepgoed om vervolgens weer terug te draaien naar de kant van de stem. ‘’Wat moet ik doen?’’ vraag ik mezelf af. De keuze is al snel gemaakt en ik neem een pakje zure matjes in mijn handen. Al water bekkend staan mijn ogen gefixeerd op de tandarts grote vijand. ‘’Bob, voor de laatste keer!’’ klinkt er voor de derde keer door de winkel, deze keer in een herkenbare strenge toon, de toon die ze gebruikte toen ik mijn ijsje liet vallen op mijn gloednieuwe T-shirt. Ik besluit om terug te rennen met de zure matjes in mijn handen.
‘’Wat heb je daar nou weer’’ zegt mijn moeder half lachend als ik aan kom rennen. Vol enthousiasme roep ik ‘’Snoep!’’. Mijn moeder pakt de zure matjes uit mijn handen en gooit het langs de kaas en salami in de winkelwagen. ‘’Kom we gaan afrekenen, Bobje. Moet je trouwens niet naar de wc? Ik heb geen zin in een vieze onderbroek, he!’’ De concentratie van een klein jongetje in zo’n interessante wereld is maar schaars, niet luisterend probeer ik mijn ondergoed goed te doen. Het is vandaag namelijk de eerste dag dat er geen luier meer om mijn middel zit gewikkeld en daar ben ik trots op. ‘’Eindelijk word ik een grote jongen.’’ denk ik terwijl ik mijn onderbroek corrigeer. ‘’Bob, moet je naar de wc?’’ herhaalt mijn moeder opnieuw. Beledigd kijk ik haar aan en zeg: ‘’Mama, ik ben nu een grote jongen!’’ ondertussen probeer ik een stoere houding aan te houden. Lachend zegt mijn moeder: ‘’Dan gaan we afrekenen, kom.’’
Sluw als een kind kan zijn pak ik de zure matjes uit de winkelwagen en leg ze vooraan op de kassaband, althans ik gooi ze vooraan op de kassaband want mijn lengte staat nog niet toe om boven de kassaband uit te komen. De kassière moet lachen om mijn capriolen en vraagt of ik een snoepje lust. Verbaast kijk ik naar de vrouw, niet zeker wetend of ze een grapje maakt of serieus een snoepje aanbiedt. ‘’Ja’’ zeg ik terug terwijl mijn ogen naar de grond staan gericht, te verlegen om oogcontact te maken met de vrouw. Er verschijnt een bakje gevuld met kleurrijke snoepjes voor mijn neus, voordat ik er een pak kijk ik naar mijn moeder voor toestemming. ‘’Pak maar’’ zegt mijn moeder met een klein knikje. Mijn kleine handje verdwijnt in het bakje en komt terug met twee snoepjes. ‘’Eentje’’ hoor ik mijn moeder met een strenge toon achter me zeggen. Tot mijn spijt leg ik een snoepje terug. ‘’Wist je dat hij al een grote jongen is’’ zegt mijn moeder tegen de kassière‘’Oohja, moet ik jou nou ook meneer gaan noemen?’’ zegt de vrouwelijke kassière vrolijk terug. ‘’Ja’’ zeg ik vol trots, alle verlegenheid die net aanwezig was is op dit moment volledig vertrokken. De verlegenheid is zo ver te bekennen dat ik besluit om te laten zien waarom ik al een grote jongen ben. Ik trek mijn broek en onderbroek naar benden om te laten zien dat er geen luier meer om mijn middel bevindt. Met mijn broek en onderbroek op mijn enkels zeg ik vol trots: ‘’Kijk, ik ben een grote jongen!’’. Mijn niet volgroeide piemeltje valt nu te aanschouwen voor de hele supermarkt terwijl er een licht briesje langs mijn geslachtsdelen waait, het is frisjes. Met mijn handen in mijn zij geplaatst kijk ik naar mijn moeder, ze heeft moeite om niet te lachen. ‘’Bob, doe je broek weer aan jongen!’’. ‘’Maar ik ben een grote jongen, mama!’’ zeg ik terug. De kassière kan haar lach niet meer inhouden en begint te schateren terwijl ze onze boodschappen aanslaat. Mijn moeder besluit dat het genoeg is geweest en trekt mijn broek weer omhoog, half schamend rekent ze vlug af en uiteindelijk verlaten we beide de winkel, mijn moeder met rode wangetjes en ik met mijn zure matjes.