Meisjes die zich laten verleiden door Jan-Karels

Scroll this

‘’Bob, ik moet seks hebben!’’ zegt Isabel terwijl ze de stilte invult.

Ik kijk haar aan en zeg ‘’Okee?’’

We zitten op een muurtje in het centrum van Eindhoven te roken. Isabel had nieuwe kleren nodig, ze vroeg of ik haar wilde vergezellen. Normaal gesproken zou ik haar voor gek uitmaken als ze mij zou vragen om mijn zaterdagmiddag zo burgelijk te spenderen maar vandaag was ik eenzaam en verveelde ik me.

Eigenlijk hoopte ik om een vrouwen in lingerie te zien maar dit gebeurde niet.

‘’Moet je niet als een normale man, mij nu richting aanwijzingen geven naar jouw nachtelijke rustplek?’’ zeg Isabel terwijl de sigaret nog in haar mond zit.

Ik houd daarvan, het straalt een bepaalde rauwheid uit, een bepaalde mentaliteit die uitschreeuwt: ‘’Ik doe alles wat ik wil, wanneer ik het wil en hoe ik het wil!’’ Isabel is niet het doorsnee twintigjarige meisje dat ze op het eerste opzicht lijkt. Haar uiterlijk straalt schoonheid, braafheid en een fractie seksualiteit uit maar als ze eenmaal haar mond opent, verschijnt dat rebelse ondeugende monstertje waar ik zo goed mee bevriend ben. We lijken op elkaar. Vaak noem ik haar ook de iets wat minder geweldige vrouwelijke Bob versie.

Ze kan daar niet tegen en dat vind ik leuk.

 ‘’Jij bent echt een van de weinige vrouwen waar bij mij het vreemd en ongemakkelijk lijkt om seks mee te hebben. Ik krijg eerder het idee dat ik seks heb met mijn eigen, iets minder geweldige, vrouwelijk versie dan dat ik paar met jouw mooie verschijning.’’

Ze slaat me op mijn schouder en zegt: ‘Is dat niet de droom van elke narcist?’

Ik haal mijn schouders op.

‘’Bij mij in ieder geval niet’’

Ze steekt haar tong uit en zegt: ‘’Ik zat je ook alleen maar te testen hoor.’’

Ik neem een hijs van mijn doodsstokje.

‘’Maar waar komt de plotselinge behoefte vandaan?’’

‘’Ken je Amy?’’

‘’Dikke tieten, leuk lachje, gezicht vol met acne?’’

‘’Die ja. Zij vertelde mij laatste dat ze op een dag drie keer seks had gehad met twee verschillende jongens. Door haar realiseerde ik me dat ik pas drie keer seks heb gehad dit jaar en dit was ook drie maal met mijn ex. Ik moet gewoon één keer weer goede seks hebben met een dekhengst, geen liefde maar puur genot.’’

Ik moet lachen om haar persoonlijke kwelling.

‘’Had Amy een duivels triootje?’’

‘’Geen idee, maar ondertussen heeft zij met haar niet zo’n frisse gezicht wel meer seks gehad dan ik. Dat hoort niet zo te zijn want ik ben veel knapper dan zij.’

‘’Ik heb de jongens gezien waarmee Amy het bed in duikt en het zijn van die typetjes die dol blij worden dat ze hun rechterhand voor de verandering een keer met rust kunnen laten’’

Isabel moet lachen.

‘’En zijn er al kandidaten?’’  vraag ik.

De lach die op haar gezicht stond krijgt een ondeugende twist.

‘’Je kent hem.’’

‘’Wie dan?’’

 ‘’Jan-Karel’’ zegt ze met gekrulde mondhoeken terwijl er rook uit haar kakement ontsnapt.

Jan-Karel is een oud schoolgenoot van ons. Ik en Isabel hadden het ongeluk dat wij op deze meest elitaire en bekakte school van Eindhoven terecht kwamen. Hier verzamelde de prominente Jan-Karels, Jan-Pieters en de Dirk-Jans het zelfvertrouwen om tegen vrouwelijke verschijningen te praten. Jan-Karel was het opperhoofd, hij wist elk meisje te versieren op de middelbare-school terwijl ik jaloers van een afstandje moest toekijken.

Ik was jaloers, hij had seks en ik niet.

Voor een tijdje was ik zijn volledige bestaan vergeten, tot nu. Ik dacht eindelijk af te zijn van zijn elitaire verschijning maar hij blijft mij achtervolgen. Isabel mag geen seks met hem hebben, als zij dat doet dan kan ik haar nooit meer hetzelfde zien. Het enige wat ik dan nog kan zien, als ik haar in de ogen aankijk, is hoe zij door Jan-Karel’s, met SOA besmette slurf bevredigt wordt. En dat zorgt ervoor dat ik me ga voelen alsof ik er niet toedoe. Dan voelt het alsof ik hulpeloos moet toekijken hoe wolven zoals Jan-Karel pakken wat ze willen en ik van een afstandje van de restjes mag genieten.

Dit stoort me, niet vanwege de objectificatie van het vrouwelijk schoon. Maar om het terugkeren van het eindeloze veroveringsspelletje waarin seks als trofee wordt gezien en diegene met de meeste zegetekens, het alfamannetje wordt. Isabel gaat koste wat het kost niet in een seksuele verovering veranderen, in het belang van mijn ego en een klein beetje voor Isabels waardigheid.

 ‘’Die loser?’’ zeg ik half schreeuwend

‘’Hij schijnt goed in bed te zijn?’’ zegt ze nonchalant.

‘’Je weet dat hij op de middelbare-school een lijstje bij hield met al zijn veroveringen, he?’’

‘’Dus?’’ antwoord Isabel

‘’Ik heb je nooit als het soort meisje gezien dat zich wilde aansluiten bij de menigte.’’

‘’Ik wil een bevredigt meisje zijn’’ corrigeert ze ‘’En als dat betekent dat ik op een of ander pervers lijstje kom van een seksverslaafde en een door ego gedreven dekhengst, dan heb ik dat er voor over.’’

 ‘’Het is jammer om je zo zien te veranderen. Eerst was je dat meisje dat hopeloos verliefd was op romantiek maar sinds die lul van een Joost jou heeft gedumpt lijkt het meer alsof je hopeloos vervanging voor hem aan het zoeken bent.’’

Isabel staart voor zich uit.

‘’Ik ken jou. Je wilt geen avond met figuren als Jan-Karel, je wilt de liefde bedrijven met jongens die om jou geven. Jij wilt niet als nummer 43 verschijnen op een lijstje van goedkope meiden die uit onzekerheid maar alles doen wat een jongen wilt, zo ken ik jou niet. Zo ben jij niet.

Ik slik mijn speeksel door.

‘’Je bent niet opzoek naar seks met een dekhengst, je bent opzoek naar iemand die jou kan bevrijden van je eenzaamheid. En geloof me, op deze manier duw jij jezelf alleen maar verder jouw eigen isolement in. ’’

Er valt een stilte, ik wacht haar reactie af, zij verwerkt mijn tirade. Het geluid van de stad neemt het over. Isabel verlost zich van haar vastgezette blikveld en kijkt me aan. Haar ogen, gevuld met zout water, kijken mij aan. Ze staat op het punt om al haar emoties los te laten.

‘’Ga met me naar bed, Bob.’’

Ik knik nee.

Ze fluistert zachtjes het woord ‘’Hypocriet’’, laat haar sigaret vallen.

En begint te huilen.

3 Comments

  1. Hoi Bob,

    Je schrijft leuk. Heel beeldend en vlot. Je vriendin Isabel komt over als onzeker, wanhopig en jaloers. Maakt niet uit, dat zijn alle twintigjarige meisjes. (Ik kan het weten, ik ben ook een twintigjarig meisje geweest.) En jij maakt het er niet beter op. Jij schrijft Amy af als: ‘dikke tieten, leuk lachje, gezicht vol met acne’. Ik vraag me af, zie jij vrouwen als meer dan decoratie, meer dan dingen om mee te neuken?

    Zie jij vrouwen als, zeg maar, mensen?

    Ik betwijfel het. Maakt niet uit, zo zijn alle mannen die in de bloei staan van hun leven.

    Isabel is niet alleen eenzaam, maar ook zelfhatend. Ze haat Amy, maar je kan alleen iemand anders haten als je jezelf haat. Zeg tegen Isabel dat haar waarde niet afhangt van haar uiterlijk of van het aantal mannen met wie zij heeft geneukt. Zeg tegen haar dat Amy ook een mens is, en net zo onzeker als Isabel. Misschien wel meer. Zou jij dat niet zijn als je elke dag wakker wordt met een krater als gezicht, wetend dat iedereen achter haar rug om erover praat? Maar ja, als vrouw is je uiterlijk je nummer 1 kwaliteit. Logisch dat je haar acne noemenswaardig vindt.

    Knoop eens een gesprek aan met een vrouw die jij onaantrekkelijk vindt. Die je eigenlijk niet de moeite waard vindt om mee te praten omdat ze lelijk zijn. Misschien ga je vrouwen dan zien als mensen, en niet als bezittingen of veroveringen die je kan toevoegen aan je lijstje. Doe dat en je blog wordt beter. Jij ook, als mens.

    Groetjes Julia

Submit a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.