Het was ongeveer twee uur later toen ik op brute wijze wakker werd gemaakt door een trap in mijn zij. Grof ontwaakt uit mijn zoete slaap schoot ik omhoog.

‘’What the fuck?’’ Ik keek verbaasd om mij heen. Het viel mij direct op dat het ondertussen al aan het schemeren was. “Hoe laat is het?” Het duurde even voordat ik me helemaal bewust was van waar ik was, en wie mij trapte. Vragend keek ik de persoon aan.

‘’Mia, waar the hell was dat goed voor?’’

‘’Godverdomme Bob. Ik dacht dat je naar huis was gegaan. Je hebt een paar gemiste oproepen van mij.’’ Plotseling keek ze weg terwijl er een timide blik over haar gezicht kroop. ‘’En misschien ook een paar boze what’s appjes.’’ Kwam er zachtjes uit haar mond.

‘’Fijn.’’ Antwoordde ik terwijl ik ondertussen normaal ging zitten.

‘’Moet ik vragen waarom je op dit bankje sliep?’’

Met een stomme grijns keek ik haar aan.

‘’Er is wellicht een kans, dat ik soort van, de reservesleutel ben vergeten.’’

Mia bulderde van het lachen.

‘’Dat kan ook alleen jou gebeuren, hé. Als je me even had geappt dan had je niet nog een uur onnodig op dit bankje gelegen.’’

‘’Kom je niet nu pas thuis.’’

‘’Nee joh, ik ben al een goed uur thuis. Ik zag je toevallig liggen toen ik uit het raam keek. In eerste instantie dacht ik dat je een zwerver was.’’

‘’Dat ben ik ook. Heb niet eens meer 1 euro op mijn bankrekening staan.’’

Mia ging naast mij zitten en legde haar hand op mijn rug.

‘’Geen zorgen, dinner is on me vandaag. Kom je mee naar binnen.’’

‘’Kunnen we die pasta van jou eten? Die is zo fucking lekker, hé.’’

Haar hand wreef zachtjes over mijn rug en in haar blik zag ik een zachte adoratie verschijnen.

‘’Voor jou altijd, Bobje.’’

Hoe the fuck ben ik in deze situatie terecht gekomen?

Constant bleef ik de verkeerde signalen aan Mia afgeven, en waarom? Door een simpele, nietszeggende droom. Ik was zo geobsedeerd om de betekenis daarachter te vinden dat ik, koste wat het kost, keuzes bleef maken om bij mijn doel te komen. En Mia? Mia was het slachtoffer daarvan.

Ik wist dat ik haar pijn zou gaan doen.

Ik was dat ze mij uiteindelijk zou gaan haten.

Misschien zou ik zelfs haar beeld tegenover mannen verpesten.

Het zou slecht aflopen maar toch bleef ik doorgaan.

Ik was een lul.

We gingen samen naar binnen, hadden seks en gingen boodschappen doen. Tijdens onze tocht naar de Albert Heijn kwam Mia’s hand steeds dichter bij de mijne. Ik had het al ver van tevoren zien aankomen maar ik wilde niet toegeven. Haar twijfel om mijn hand vast te pakken was van haar gezicht af te lezen.

Uiteindelijk ging ze ervoor.

‘’Mia, wat doe je?’’

‘’Wat?’’

‘’Wil je dat niet doen?’’

‘’Jouw hand vastpakken?’’

‘’Uhu.’’

‘’Jezus Bob. Wat doe je altijd moeilijk?’’

‘’Hoezo? Ik vind die shit gewoon niet fijn. Klef doen in het openbaar. Save that shit for the bedroom.’’

We waren nog niet eens 1 minuut onderweg en we hadden alweer ruzie.

‘’Jij bent zo’n grote lul he. Ik ben maar zeker alleen maar een neukobject voor jou. Jij schaamt je gewoon mij in het openbaar, dat is het, niet!?’’

Ergens had ze gelijk. Niet in de zin dat ik me voor haar schaamde, ik wilde alleen niet dat mensen ons zo zagen.

Ik schaamde me voor mijzelf, voor wat ik Mia aandeed.

‘’’Kom op, Mia. Je weet dat het allemaal niet zo in elkaar steekt. Ik voel me er gewoon niet goed bij.’’

‘’Weet je wat, Bob. Ga jij maar alleen boodschappen doen. Ik wil even alleen zijn.’’

Ze duwde de boodschappentas in mijn hand en liep met boze passen terug richting het appartement. Ik stond er niet te lang bij stil. Binnen een paar minuten stond ik in de Albert Heijn, onwetend wat we eigenlijk moesten hebben voor die pasta.

Uiteindelijk pakte maar een paar dingen, waarvan ik dacht dat ze bij pasta pasten.

Uiteindelijk had ik een blikje tomaten, wat penne pasta en een Bertolli zakje. Met een moeilijk gezicht keek ik in mijn mandje, ergens wist ik dat dit niet de spullen waren die we nodig hadden. Ik kon Mia bellen maar ik wist dat het gesprek dan ook weer zou escaleren.

Ik stond tussen de stellingen bezaaid met verschillende pasta’s en twee meter van mij af stond een meisje. Uit wanhoop liep ik naar haar toe, in de hoop dat zij me verder zou kunnen helpen.

‘’Hee sorry.’’ Zei ik. Het meisje keek op. Ergens in mijn hoofd flikkerde een lichtje van herkenning.

‘’Hee, jou ken ik.’’

‘’Huh?’’ antwoorde ze.

‘’Brit, toch?’’

‘’Oowh, Bob right?’’

‘’The one and only. Maar ik heb jouw hulp nodig Brit. Ik moet boodschappen doen voor een pasta maar ik heb geen idee wat ik moet halen.’’

‘’Wat voor pasta ga je maken?’’

‘’Penne.’’ Antwoordde ik snel.

Ze begon te lachen.

‘’Nee, Bob. Wat voor soort pasta, welke saus enzo.’’

‘’Fuck do I know, rode saus volgens mij.’’

Opnieuw begon ze te lachen.

‘’Je hebt geen idee wat je aan het doen bent, he?’’

Ik knikte nee terwijl Brit in mijn mandje keek.

‘’Je weet dat er gewoon een recept op de zak staat. Daar kan je kijken wat je nodig hebt.’’

Met verwondering pakte ik de zak uit het mandje en keek op de achterkant. Er ging een wereld voor mij open.

Vorige post Volgende post