De uit de kinderstoel gevallen tiran

Scroll this

Vervolg op ‘’Het charmante slachtoffer van de geitenwollensokkenfiguren’’

Ze deukt mijn ego. Haar lange bruine haren, haar uitbundige decolleté en haar met rode lippenstift onder besmeurde lippen plagen mij, ze dagen mij uit. Ze schreeuwen ‘’Wij zijn het onbereikbare!’’

‘’Hoe kan ze mij niet mogen? Iedereen mag mij, waarom zij niet?’’

Ik haat haar maar tegelijkertijd wil ik haar imponeren, ik wil haar verleiden om mezelf te bewijzen dat ik iedereen kan bespelen. Ik moet mezelf bewijzen dat iedereen mij mag, een onzekerheid die ik moet vervullen.

Ze zit nog steeds tegenover mij, sinds ze is gaan zitten heeft ze niet meer van haar mobiel opgekeken.

‘’Dus, ben jij Maggie of Lente?’’ vraag ik.

Ze kijkt op en geeft me een blik die schreeuwt ‘’Hoe durf je tegen mij te praten?’’

‘’Wat denk je zelf?’’ zegt ze met een arrogante toon.

Ik haal mijn schouders op en zeg nonchalant: ‘’Je ziet er wel uit als een Paula.’’

Zonder te antwoorden keert ze direct terug naar haar telefoon. Ik staar haar vrouwelijke verschijning aan. Hoe kan iemand zo iets arrogants op de wereld zetten? Zijn dit de mensen waar alle senioren over klagen want dan begrijp ik hun frustratie over de nieuwe generatie wel. Zou ze gevallen zijn als een baby waardoor ze onherstelbare schaden heeft opgelopen?

‘’Dat zal het zijn’’ mompel ik.

Haar argwanende ogen keren van haar kunstmatige lichtgevende elektronische postduif naar mijn bescheiden verschijning toe. Ze zegt niks maar haar ogen schreeuwen: ‘’Mond dicht’’.

Ik heb er genoeg van. Ik wil niet langer meer tijd doorbrengen met deze vrouwelijke tiran. Zonder iets te zeggen pak ik mijn jas en loop richting de uitgang terwijl ik Rutger probeer te vinden. Al snel zie ik hem aan de bar staan met zijn amourette, ze drinken shotjes. Dat is Rutgers manier om extra zelfvertrouwen te krijgen, hijzelf en zijn avontuurtje moeten beiden dronken zijn. Dan durft hij past actie te ondernemen.

Ik fluit zodat ik boven de muziek uitkom. Vele ogen worden op mij gericht maar ze zijn allemaal niet van Rutger. Ik fluit nogmaals en uiteindelijk weet ik ook Rutgers aandacht te trekken. Hij ziet mij met mijn jas in de hand staat en direct weet hij wat mijn plan is. Ik salueer naar hem, hij zwaait terug. Ik loop de deur uit en direct wordt ik overgegeven aan de verfrissende kou.

Terwijl ik de straat oploop en een sigaret tevoorschijn tover bedenk ik me iets. Abrupt draai ik me en storm de kroeg weer naar binnen.

Ik tik de vrouwelijk tiran op haar schouder en zeg ‘’Deed het pijn?’’

Direct kijken haar beoordelende ogen mij aan. Ik zie dat ze wachten tot ik ‘’Toen je uit de hemel viel’’ ga zeggen.

‘’Deed wat pijn?’’ antwoordt ze met rollende ogen.

‘’Toen je uit de kinderstoel viel?’’

Onmiddellijk draai ik weer om en loop naar buiten. Ik steek een sigaret aan en loop met een voldaan lachje over straat. Het voelt alsof ik zojuist van haar heb gewonnen, alsof ik haar heerschappij net heb onderworpen.  Ik heb haar teruggepakt.

‘’Fuck haar, ik ga zelf op avontuur’’ denk ik terwijl ik een leeg blikje bier weg trap.

To be continued.

1 Comment

Submit a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.