8.42 nog niet gelezen? Geen zorgen, die vind je hier

Nieuw tot het verhaal? Begin dan bij 1.1.

---

De telefoon ging over. Het was half 4 ’s nachts en mijn ogen staarden naar de sterren. Een diepe zucht ging door mij heen, terwijl ik het  gering van de telefoon hoorde waarna het plotseling abrupt stopte. Aan de andere kant hoorde ik wat gerommel en de mompelde stem van Malou. Ik zei niets. Zij zei niets. Het was eventjes stil maar zij had die avond wel de moed om te stilte te breken en zei: ‘’Oké’’ en hing op.

Ik zag een lamp aangaan in haar studiootje en wist dat ik over een kleine minuut zou worden uitgenodigd in haar warme stulpje en verwelkomt zou worden in een bekende ongemakkelijke avond. Met verslagenheid nam ik een diepe hijs van mijn sigaret en vond voor een ogenblik rust in het geluid van de brandende tabak, waarna ik mijn longen nog een keer verrijkte met een portie zelfdestructie.

Malou deed de deur open. Ze had een oude pyjama aan die er bijna kinderlijk uitzag met daarover een versleten roze badjas. Haar ogen keken mij aan maar analyseerde daarna mijn volledige bestaan. Schijnbaar keurde ze goed wat ze zag, misschien vond ze een fractie van medelijden of wellicht wilde ze simpelweg terug naar de warmte van haar bed maar ze draaide om en begon de trap weer opnieuw omhoog te lopen.

Ik sloot de deur en volgde haar op de steile trap richting de warmte. Er hing een ijzige stilte. Het was inmiddels vaker dat dit met Malou gebeurde. Ik wilde graag geloven dat dit onze manier van communiceren was maar in werkelijkheid was dit een signaal voor een conclusie waarmee wij beide nog niet geconfronteerd wilden worden. In haar studio vroeg ze aan me: ‘’Heb je gedronken?’’

Ik deed mijn jas uit en zonder haar aan te kijken reageerde ik: ‘’Maakt het uit?’’

‘’Ik wil gewoon weten of je gaat braken vanavond.’’

‘’Nee.’’

‘’Wat nee?’’ zei ze terwijl ze langzaam weer onder haar dekens ging liggen.

‘’Ik ga niet braken.’’

‘’Weet je het zeker?’’

‘’Jezus, waar komt dit ineens vandaan!?’’

‘’Je komt om half 4 terug gestrompeld.’’

Ik liep naar haar koelkast maar toen ik de deur opende zag ik enkel een half opgegeten appel. Een los plakje kaas en een half gevulde pot augurken vergezeld met een deprimerende en bijna verdrietige leegte.

‘’We moeten morgen boodschappen doen. Jouw koelkast deprimeert mij.’’

‘’Zeker omdat er geen bier in staat, of wel?’’

Haar woorden liet ik langs mij af glijden, pakte een glas water en zuchtte.

‘’Wat zijn we eigenlijk aan het doen.’’ riep ik klagend uit.

‘’Ik probeer te slapen.’’

‘’Dat is niet wat ik bedoel.’’

‘’Wat dan?’’

‘’Voel jij je überhaupt aangetrokken tot mij? Of gebruiken we elkaar om te vluchten van de eenzaamheid?’’

Er volgde een stilte.           

‘’Hey Bob.’’ klonk vanuit het bed. ´´Kan je even mijn tas pakken?’’

“Pak het zelf.’’

‘’Nee, nee.’’ Zegt ze. ‘’Pak nou maar, volgens mij heb ik nog een tampon voor je want overduidelijk is jouw ongesteldheid begonnen.’’ Ze verhief haar stem. ‘’Waarom ga je nou ineens allemaal sentimenteel doen en zulke lege vragen stellen? Tuurlijk zien wij elkaar omdat we niet eenzaam willen zijn. En wie heeft überhaupt gezegd dat we meer zijn dan bekenden van elkaar?’’

‘’Stelde ik een gevoelige vraag?’’

Het leek alsof de lach die volgde defensief was.

‘’Wat wil je dat ik op jouw vraag antwoord? Zeg dat je gelijk hebt? Wat dan? Doei zeggen? Als je wil gaan, ga dan maar daar hoef je niet allemaal zo pseudo-diep over te doen want we weten beiden wat je ermee wil zeggen!’’

Ik nam een slok water. ‘’Wat wil ik ermee zeggen dan?’’

‘’Dat je het genoeg vindt. Dat het tijd is dat je permanent de deur uit loopt en nooit meer terugkeert.’’

Een stilte volgde. Ik had geen antwoord.

‘’Dat is wat je wil, toch?’’ snauwde Malou mij toe terwijl ik ondertussen het glas weer opnieuw aan het vullen was met water. Ik nam nog een slok. Voelde me gefrustreerd dus opende het keukenraampje en stak een sigaret op.

‘’Fuck Malou. De laatste keer dat ik wist wat ik wilde was toen ik zes was en mijn moeder overtuigde om koffie ijs voor mij te halen. Nou, laat me jou vertellen dat koffie ijs fucking ranzig is als je zes bent.’’

Ze gooide haar handen met frustratie omhoog en schreeuwde: ‘’Waarom begin je heel dit schijt gesprek dan!?’’

‘’Weet ik veel. Voelt het voor jou goed dan?’’

‘’Voelt wat goed?’’

‘’Jij en ik?’’

‘’Hou gewoon je bek, Bob. Alsjeblieft. Hou gewoon je bek en laat mij slapen.’’

Malou deed het licht uit en ik deed zoals ze verzocht. Ik hield mijn bek en rookte mijn sigaret in het donker. Ze gooide haar hoofd op het kussen en ik hoorde een diepe zucht van haar vandaan komen. Een van haar benen lag buiten de deken en ze had ze beide lichtelijk ingetrokken waardoor ze er comfortabel maar kwetsbaar uit zag.

Ik draaide me om en keek uit het raam en dacht aan alles wat ik niet wilde.

---

 

Je bent lekker bezig. Ga gelijk door en lees 8.44.

Ontvang elk verhaal elke week via What’s App met een losstaande tekst. Gebruik deze link om je aan te melden.

Wil je in de tussentijd meer lezen? Check dan Kyra’s Adventures, een van de essays die ik onlangs heb gepubliceerd of lees het eerste deel van La speranza è l’ultima a morire. Liever geen verhaal, check dan het archief Losse Woorden of luister de playlist die ik speciaal voor Bob’s Adventures heb opgesteld. 

Foto door: Tony Angelo